@chicku Dokładnie. Jak by nie patrzeć to dach nad głową to podstawa bytu zaraz obok chleba na stole. Owszem to dobra inwestycja ale jednak nie powinno się tego traktować jak inwestycje w hotele czy złoto. 3/4 pensji przeznaczać na wynajem mieszkania czy spłatę kredytu, czy to nie jest niewolnictwo?

dodam jeszcze, że sobotni live był na ten temat i był to ciekawy i wciągający wykład Radka, który wysłuchałem spacerując po okolicy ze słuchawkami na uszach. Świetny wciągający podcast, pełen przykładów i logicznych argumentów. Jestem ZA tymi rozwiązaniami, które Radek tam wyłożył.

Widzę to tak – w momencie galopującej inflacji ludzie zaczęli na gwałt szukać sposobu, by zamrozić kapitał. Można było kupić za niego coś, czego wartość jest dość stała, a nawet rośnie w miarę ubywania jej z rynku – np. ZŁOTO, wielu myślało o BITCOINACH. W pewnym momencie ludzie uświadomili sobie, że genialnym obiektem do zakupu, takim nowym złotem, jest dom/mieszkanie. Szczególnie, że można sobie tam wyskoczyć „na działkę”, co stało się szczególnie atrakcyjne dla miastowych w dobie covida, gdy musieli zamknąć się w mieszkaniach, a mając drugi dom-inwestycję na prowincji, mogli tam uciec na weekendy, czy nawet dłużej, bo pracowali zdalnie. A więc nowe złoto jest lepsze od złota, bo nie dość, że ma te same zalety inwestycyjne, co złoto, to jeszcze ma dodatkowe atrakcyjne elementy, jak możliwości rekreacyjne, czy nawet – dodatkowego dochodu, przez wynajęcie (ceny najmu też wystrzeliły w Polsce w kosmos). Trudno się dziwić, że ludzie zaczęli traktować mieszkania jak nowe złoto czy akcje. Tym bardziej, że stopa zwrotu była (jest?) nawet wyższa. I tak ludzie mający nadwyżki kapitału zaczęli wykupować z rynku mieszkania, choć ich nie potrzebowali do tego, by w nich zamieszkać, ale dlatego,że mieli gotówkę, której wartość topniała rocznie o 15% (a wartość mieszkań nie, bo w miarę utraty wartości złotówki, ceny mieszkań rosły, a więc nie było straty).
To, o czym mówił Radek w podcaście (tak to nazwę:-)) to nie pomysł, by zabronić kupowania mieszkań Polakom (z tego, co widzę, wielu komentatorów na Fb tak odebrało ww. wpis i zupełnie niepotrzebnie się oburzyli), ale by stworzyć plany zagospodarowania terenu, które rozdzielą strefy mieszkalne na te, które obejmują TYLKO mieszkania do zamieszkania i – osobno takie, które są traktowane komercyjnie. To pozwoli na sprawniejsze organizowanie infrastruktury społecznej, jak szpitale, żłobki, szkoły, sklepy. Miasto świadome, że na danym obszarze będzie mieszkać 2000 ludzi (żywych lokatorów własnych mieszkań) postawi tam odpowiednią szkołę, odpowiednio ten obszar skomunikuje. Unikniemy sytuacji, gdy owszem, będzie 2000 mieszkań, ale zamieszkanych będzie jedynie 500. Co gorsza, w sytuacji, gdy nie ma takiego planu zagospodarowania, które rezerwuje pewne lokacje tylko dla właścicieli mieszkających w istniejących tam mieszkaniach, dobre lokalizacje są wykupowane przez inwestorów (te, w których jest blisko do przystanku i szkoły), a złe lokalizacje dopiero są kupowane przez rodziny, które kupują, by mieszkać, ale nie stać ich na dobre lokalizacje, więc są zmuszeni dojeżdżać z daleka do szkół i pracy – z miejsc, z których jest daleko, i dlatego są one tańsze i dostępne dla rodzin. Więc tworzy się swego rodzaju absurd – dobre lokalizacje świecą pustkami (bo są wykupione przez inwestorów), a ludzie, którzy chcą po prostu żyć, spędzają codziennie dwie godziny w samochodzie, bo muszą dojechać do tych miejsc pełnych pustostanów, by zawieźć dziecko do szkoły czy pójść do pracy. Dlatego rozwiązanie Radka mi się podoba – jak w Sim City – pewne obszary zarezerwujmy tylko dla właścicieli mieszkających we własnych mieszkaniach, a inne obszary wyłącznie na działalność komercyjną (inwestycje, najem, hotele). Rozdzielmy te strefy.