-
![Zdjęcie profilowe Radosław Kordowski]()
Radosław Kordowski zamieszczony w temacie Wiara
Jeden wilk symbolizuje zło – złość, zawiść, zazdrość, chciwość, a drugi wilk symbolizuje dobro – miłość, dobroć, uczynność, spokój, pokorę. Na pytanie, który wilk wygra, odpowiedź brzmi: „Ten, którego karmisz”.
Podobnie jest w chrześcijaństwie, gdzie zgodnie ze słowami modlitwy: „odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”, przebaczenie jest kluczową postawą chrześcijanina. Bez niego nie ma pełnej komunii z Bogiem.
Ktoś może pomyśleć, że przez to chrześcijanie są naiwni i mogą być postrzegani jako frajerzy.
To jednak niekoniecznie prawda, ponieważ przebaczenie nie jest tożsame z pojednaniem.
Aby nastąpiło pojednanie, druga strona również musi tego chcieć.
Jeśli ktoś nam zawinił, to mimo że mu wybaczymy, aby osiągnąć pojednanie, powinien zadośćuczynić wyrządzone krzywdy lub przeprosić za zło, które nam wyrządził.
Nie możemy jednak warunkować przebaczenia na zasadzie: „jak ktoś mnie przeprosi, to dopiero mu przebaczę”.
Nie możemy też przeklinać na zasadzie: „jeśli pierwszy nie wyciągnie ręki, to niech go piorun trzaśnie”, ponieważ takie przekleństwo jest straszliwym grzechem.Wszelkie warunki dotyczą tylko pojednania, natomiast przebaczenie nie może być warunkowe, ponieważ nie możemy nosić w naszym sercu urazy.
Brak przebaczenia rozwija w nas zawiść, która może przerodzić się w nienawiść, smoląc nasze serca, aż staniemy się zimni jak głaz. Brak przebaczenia jest brakiem miłości, a gdzie brak miłości, tam jest brak Boga.
Przebaczenie pozwala również lepiej zrozumieć drugą stronę i motywy jej zachowania – czy wynikały z głupoty, zaślepienia, chciwości,
czy z nieświadomości wyrządzanej nam krzywdy, a może nawet choroby.Dlatego przebaczając, robimy najważniejszy krok ku pojednaniu.
Nawet jeśli pojednanie nigdy się nie zdarzy, bo druga strona nie czuje, że zrobiła coś złego, to przebaczając, w naszym sercu zagości miłość, a nie smutek.
W ten sposób uwalniamy się od grzechu drugiej osoby, który pośrednio uderzył w nas i wyrządził nam psychiczną lub fizyczną krzywdę.
![]()
12 Komentarzy-
![Zdjęcie profilowe Jan]()
Zastanawiam się dlaczego Jezus swych uczniów naucza modlić się do Ojca tymi słowami: „odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”, przecież objawia nam Boga jako kochającego Ojca, który dlatego, że nas kocha to nam bezwarunkowo odpuszcza nasze winy.
-
![Zdjęcie profilowe Łukasz]()
@eljot60 chyba nie jest tak, że Bóg nam odpuszcza nasze winy bezwarunkowo. Wtedy piekło byłoby puste. Nie odpuszcza nam ich, jeśli my tego nie chcemy, a nie chcemy przez naszą postawę odwrócenia się od Boga.
-
![Zdjęcie profilowe Jan]()
@chicku Skoro tak, to czy my możemy odpuścić komuś winy jeśli on tego nie chce, nie oczekuje, nadal jest naszym wrogiem, nadal źle nam czyni?
-
![Zdjęcie profilowe Łukasz]()
@eljot60 na pewno. Może być tak, że w ogóle nie zaczniemy nawet kogoś winić, niezależnie od tego, co ktoś wyprawia. Chyba możliwa jest taka postawa i pożądana. Albo co zrobić ze zbrodniarzami, którzy już nie żyją, czy nie odpuściliśmy Stalinowi i Hitlerowi? Jeśli tak, lepiej nie modlić się modlitwą Ojcze nasz.
-
![Zdjęcie profilowe Jan]()
@chicku Tak, sytuacja gdy nikogo o nic nie obwiniamy jest pożądana, choć mało prawdopodobna. Zazwyczaj trudno nie dostrzec zła, które czynią ludzie, choć dobrze zdawać sobie sprawę, że nie do końca wiedzą co czynią, bo wówczas łatwiej jest ich nie winić, a uznać za ofiary słabości, rządz, kusiciela. Poniekąd takimi ofiarami byli Adam i Ewa, ale Bóg im tego płazem nie puścił, dostrzegł ich winę.
-
-
-
-
-
-
![Zdjęcie profilowe Jan]()
@radek w 2840 jest mowa o odmowie przebaczenia, a w 2843 o przypowieści o nielitościwym dłużniku. Jedno i drugie sugeruje, że przebaczenie (darowanie długu) winno być poprzedzone prośbą, której nie powinniśmy odmówić, bo jeśli odmówimy prośbie naszego winowajcy, dłużnika, to Bóg odmówi naszej prośbie o przebaczenie (darowanie win). Wnioskuję zatem, że tak jak dłużnik przychodzi z prośbą żeby darować mu dług tak każdy, kto chciałby żeby mu wybaczyć winien tego chcieć i mieć odwagę poprosić o darowanie długu, przebaczenie win.
-
![Zdjęcie profilowe Radosław Kordowski]()
@eljot60 przebaczenie nie jest warunkowe. Odmawianie przebaczenia jest w kontekście tego, że nosimy w sobie zadrę. W 2845 jest jasno doprecyzowane, że Bóg nie przyjmuje ofiary podzielonych braci. Zatem jeśli my wybaczamy, a druga strona nie chce wybaczyć lub przeprosić, to ona ma problem, nie my. Nie może brak słowa przepraszam oddalać nas od Boga, a tak będzie jeśli nie wybaczymy.
-
![Zdjęcie profilowe Jan]()
@radek Wybaczamy w swoim sercu, ale okazanie winnemu owego serdecznego przebaczenia winno wynikać z inicjatywy winnego – dłużnik prosi o darowanie długu, a winny o darowanie mu winy.
-
-
-
Niewątpliwie właściwą postawą chrześcijanina, który chce wzrastać w miłości, uświęcać siebie zgodnie z nauką Mistrza jest postawa wybaczania. Tak uczy Jezus odpowiadając na pytanie Piotra: Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» 22 Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. (Mt 18:21-22)