Łączna suma deficytów budżetowych z ostatnich ośmiu lat wyniosła 277,7 mld zł, czyli o 11 miliardów mniej niż deficyt zaplanowany na jeden przyszły rok przez obecną ekipę rządzącą. Dokładniej deficyty budżetowe Polski w latach 2016-2023 wynosiły:

2016: 46,2 mld zł
2017: 25,4 mld zł
2018: 10,4 mld zł
2019: 4,3 mld zł
2020: 85,0 mld zł
2021: 26,0 mld zł
2022: 12,4 mld zł
2023: 68,0 mld

Razem 277,7 mld zł

Natomiast uśmiechnięty deficyt wynosi:

2024: pierwotny plan 164,8 (aktualizacja 184 mld zł)
2025: plan 289 mld zł.

Razem za 2 lata prawie 0,5 biliona długu!!! 😳🤯

Skąd zatem wynika tak wielki deficyt w przyszłym roku?

Podam jeden przykład:
Centralny Port Komunikacyjny (CPK). Początkowo projekt miał być tak rentowny, że pozyskano zagranicznych inwestorów, takich jak Vinci i IFM, którzy mieli sfinansować część budowy.

Plan zakładał, że Polska wyłoży jedynie 5,5 mld zł z budżetu, a resztę pokryją inwestorzy i banki. Projekt obejmował hub lotniczy o wartości 46 miliardów zł, zdolny do obsługi 200 samolotów jednocześnie.

Niestety, postanowiono zmienić koncepcję CPK na mniejsze lotnisko, co mogło spowodować, że z projektu wycofał się główny inwestor Vinci, który prawdopodobnie uznał, że zmniejszony projekt nie jest dla niego już inwestycyjnie atrakcyjny i rentowny.

W efekcie, zamiast planowanych 5,5 mld zł, Polska będzie musiała wyłożyć 14 mld zł lub więcej.
Ponadto bez Vinci istnieje również ryzyko, że inne banki komercyjne również wycofają się z finansowania.

W efekcie, zamiast sfinansować projekt ze środków zewnętrznych, które byłyby spłacane z przyszłych zysków hubu, postanowiono finansować budowę zwiększając i tak już gigantycznie zadłużenie państwa.

Niektórzy też twierdzą, że duży deficyt jest efektem długów pozabudżetowych z czasów poprzedniego rządu, ale prawda jest taka, że nawet jeśli takie długi będą w przyszłym roku spłacone w wysokości około 50 mld zł (taki jest plan), to wciąż jest to jedynie 17% prawie 289-miliardowego jednorocznego deficytu. 😳

Oczywiście prawdą jest, że fundusze antykryzysowe utworzone podczas pandemii były finansowane poza budżetem, aby skorzystać ze wsparcia wielu instytucji unijnych i również NBP, który zgodnie z prawem nie może finansować budżetu bezpośrednio, ale może skupować obligacje BGK (Bank Gospodarstwa Krajowego) na rynku wtórnym.

Ten mechanizm, znany jako quantitative easing (QE), umożliwił NBP zakup obligacji od banków komercyjnych (np. PKO BP), wprowadzając dodatkową płynność na rynek.

Dzięki temu mechanizmowi, zamiast zadłużać się za granicą, NBP użył krajowych rezerw finansowych. Poprzedni rząd zastosował ten mechanizm, aby uniknąć unijnej procedury nadmiernego deficytu i stabilizować gospodarkę, mimo trudnych warunków pandemii. Teraz nikt takiej procedury nie unika. Jedziemy po bandzie…

I chociaż wadą takiego rozwiązania (QE) może być dodatkowy czynnik wpływu (nie jedyny) na rosnącą inflację, to dzięki temu rozwiązaniu uniknięto nadmiernego zadłużenia zagranicznego, aczkolwiek i tak w 100% tego nie uniknięto, bo obligacje BGK i tak mogli skupować zagraniczni inwestorzy, jednak skup interwencyjny NBP temu przeciwdziałał.

W ten sposób NBP chronił Polskę przed wysokimi kosztami obsługi długu wobec zagranicznych inwestorów i ratował przedsiębiorców.

Obecnie jednak, postanowiono przenieść 50 mld długu pozabudżetowego do samego budżetu, co prawdopodobnie spowoduje, że 20-30% obligacji skarbowych trafi do zagranicznych inwestorów.

Zatem ostatecznie, z planowanego rekordowego w historii Polski 300-miliardowego długu, około 60-80 miliardów złotych może trafić do zagranicznych instytucji, co może skutkować wyższymi kosztami obsługi długu w przyszłości.

To oznacza, że niemieckie banki i inne zagraniczne instytucje będą mogły nabywać polski dług na korzystnych warunkach, co wpłynie na zadłużenie Polski na dekady.

Na dekady dlatego, bo będą mogły na nas wpływać, bo Polska będzie musiała takie obligacje wykupić,
a później znów je wyemitować i liczyć na ponowny zakup przez zagranicznych inwestorów. I tutaj zaczyna się problem, gdy inwestorzy zagraniczni postawią warunki.

Szczególnie przy tak dużym deficycie, który częściowo trafi w ręce zagranicznych podmiotów, Polska stanie się jeszcze bardziej zależna od zagranicznych banków już nie wspominając o tym,
że zwiększenie budżetowego długu poprzez spłatę zobowiązań pozabudżetowych może skutkować wprowadzeniem nam przez Unię komisarza, który będzie pilnował, czy wdrażamy reformy i procedury podwyższania podatków i spowolnienia gospodarczego, aby wyjść z tego zadłużenia.

Tym bardziej jest to zdumiewające, że zamiast uciekać z deficytu budżetowego w deficyt pozabudżetowy, aby wyjść z tej unijnej procedury, obecna ekipa chce się w tej procedurze nadmiernego deficytu jeszcze bardziej urządzać. Kuriozalne to mało powiedziane…

Z tym komisarzem to nie są żarty, bo takie bowiem działania przewiduje procedura nadmiernego deficytu, która została objęta Polska, aby zmusić nas do radykalnych reform i zaciskania pasa. 😡

Zatem możemy mieć za chwilę ciekawie i nawet gdyby były nowe wybory, to układ może być już niestety na lata zabetonowany i będziemy na finansowej smyczy, że nawet z UE nie będziemy mogli wyjść, bo będziemy szantażowani, że nasze zagraniczne długi nie zostaną wykupione, jeśli będziemy nawet o tym myśleć. 😢

Młodsze pokolenia będą musiały spłacać ten dług przez wiele lat, bo jego koszt będzie rósł i będziemy w ten sposób szantażowani, że jeśli będziemy fikać, to nasze obligacje nie będą wykupowane i staniemy wówczas nad przepaścią.

Dlatego kredytowanie wewnętrzne poprzez NBP, którego zwolennikiem był PIS w sytuacjach kryzysowych miało swój wielki sens, bo było dużo bardziej bezpieczne dla przyszłości Polski, niż obecne dopuszczenie do zadłużenia zagranicznego
i trwanie, wręcz utwierdzanie się w procedurze nadmiernego deficytu.

Trwanie w tej procedurze oznacza koniec z naszą decyzyjnością, czy wyższą kwotą wolną od podatku, która była przecież obiecana…

Ale pewnie i tak wielu uśmiechających tego nie zrozumie. 🤷‍♂️

Tak jak pisałem, to nie politycy nas dzielą. Dzieli nas czasami przepaść braku wiedzy.