To, jak postrzegasz świat, jest wynikiem wpływów, które od dzieciństwa kształtowały Twoje wartości – rodziny, szkoły, społeczeństwa. Jeśli nauczono Cię, że sensem życia jest poświęcanie się dla innych, największe szczęście odczujesz wtedy, gdy inni będą cieszyć się Twoją obecnością. Jeśli jednak szczęście utożsamiasz jedynie z iluzorycznym sukcesem, zawsze będzie ono ulotne, bo opiera się na krótkotrwałej satysfakcji i nieustannym poczuciu niespełnienia.

Zadaj sobie pytanie: co daje Ci prawdziwą radość – osiągnięcie celu czy droga, którą pokonujesz, by do niego dotrzeć?

Dla biegacza-amatora szczęściem jest sam bieg, lepsze samopoczucie, możliwość uczestnictwa w maratonach. Natomiast osoba, która szczęście widzi wyłącznie w realizacji celu, będzie zadowolona jedynie po jego osiągnięciu. Jeśli jednak poniesie porażkę, może wpaść w kryzys emocjonalny i poczucie nieszczęścia. Dlatego warto traktować cele jako pozytywny efekt uboczny naszych działań, a nie ich główny motor. Droga, którą pokonujemy, powinna nas cieszyć i motywować – bo jeśli skoncentrujemy się wyłącznie na rezultacie, łatwo możemy napotkać ścianę frustracji.

Niestety wielu z nas od najmłodszych lat było uczonych, by czerpać radość nie z procesu, lecz z efektu. Zamiast cieszyć się samą nauką, uczono nas, że wartość przynosi jedynie dobra ocena. Co gorsza, wpojono nam potrzebę rywalizacji i porównywania się z innymi – „Zobacz, kolega dostał 5, a Ty tylko 4. Tylko na to Cię stać?”. Ta presja bycia lepszym odebrała nam zdolność czerpania radości z samego procesu zdobywania wiedzy czy rozwijania umiejętności.

Niektórzy nie potrafią dziś zrozumieć, że ciekawość świata i zdobywanie wiedzy mogą być źródłem przyjemności same w sobie, niezależnie od porównań i rywalizacji. Aby osiągnąć trwałe szczęście, konieczne jest przeprogramowanie naszych przekonań i wartości – zmiana perspektywy, która pozwoli nam inaczej postrzegać świat. Na szczęście coraz więcej ludzi odnajduje tę drogę. Zaczynają ćwiczyć dla przyjemności, a nie dla spektakularnych efektów. Grają na gitarze, bo to ich cieszy, a nie dlatego, że marzą o wielkich scenach. Szczęście płynie z samego działania, nie z jego potencjalnych korzyści.

Jeśli jednak nie cieszy Cię samo działanie, warto zadać sobie pytanie, czy Twoja pasja nie jest jedynie środkiem do osiągnięcia celu, który ma przynieść Ci chwilowe, iluzoryczne szczęście. Znam artystów, którzy traktowali muzykę tylko jako sposób na zdobycie popularności, by podnieść swoje poczucie wartości. Gdyby mieli grać wyłącznie dla siebie, uznaliby to za bezsensowne, bo ich szczęście zależy od zewnętrznego uznania.

Są też osoby, które czerpią radość z tego, że komuś innemu powodzi się gorzej. To efekt wirusa rywalizacji, wszczepionego w szkole, który każe mierzyć swoje szczęście przez pryzmat przewagi nad innymi.

Jeśli chcesz zmienić sposób myślenia, przeprogramować swój umysł i spojrzeć na świat z nowej perspektywy, napisz. Hobbystycznie pomagam ludziom uwolnić się od ograniczeń narzuconych przez ten mentalny matrix.

I takiego wyzwolenia się ze schematów i ponownego spojrzenia na życie z Innej Perspektywy, życzę Wam kochani w Nowym Roku!