Dlaczego Kościół katolicki od wieków zachowuje ostrożność wobec uzdrowień i cudów? Odpowiedź jest prosta: ponieważ, jak udowadniają dokumenty takie jak ten zrealizowany przez Kanał Zero, temat ten łatwo można skompromitować i obnażyć fałszywego uzdrawiacza.

Pycha, jak to często bywa, poprzedza upadek. Tak stało się z pewnym Tomaszem, który, choć prawdopodobnie sympatyczny i pełen dobrych intencji, postanowił lekkomyślnie przeprowadzić eksperyment. Jego celem było przyprowadzenie 20 osób z tzw. schorzeniem krótszej kończyny, które miał rzekomo wydłużyć, a efekty miały być potwierdzone przez obecnych lekarzy.

Jednak zakładanie, że Boża moc zadziała na zawołanie i można z tego zrobić widowisko, musiało skończyć się źle. Efektem była totalna kompromitacja i katastrofa wizerunkowa. Żadna z kończyn się nie wydłużyła, a dziennikarz wykazał, że wielu „uzdrawiaczy” specjalizuje się w takich trikach, ponieważ łatwo nimi manipulować. Bez rzetelnych pomiarów można przekonać zebranych, że dzieje się cud, co służy jedynie autoryzacji uzdrawiacza jako „apostoła” posiadającego wyjątkową moc. Tymczasem jest to nic innego jak mistyfikacja.

Efektem spotkania Tomasza okazała się jedynie wspólna hipnoza. Sam Tomasz przyznał, że jego techniki mogą przypominać hipnozę, choć według niego to „zaśnięcie w Duchu Świętym”, które przynosi dobre owoce, bo po takim przeżyciu ludzie są bardziej rozmodleni i wierzący. Może to być prawdą, gdyż w hipnozie umysł staje się bardziej podatny na sugestie, a hipnotyzer może wpływać na percepcję rzeczywistości. Osoba poddana hipnozie może odczuwać różne bodźce – ciepło, zimno, relaks czy ból – co oddziałuje na jej fizyczne i emocjonalne samopoczucie. Właśnie w ten sposób hipnotyzerzy od lat stosują silne sugestie, które mogą być pozytywne, jak np. zmniejszanie stresu czy bólu, ale również wywołują określone wyobrażenia, które nie zawsze są zgodne z prawdą. Dlatego hipnoza powinna być stosowana wyłącznie przez wykwalifikowanych specjalistów.

Na nagraniu widzimy, jak zahipnotyzowana matka upada, a jej mała córka, nie rozumiejąc, co się dzieje, wpada w spazmy, krzycząc „mamusiu, mamusiu”. Taka sytuacja może być bardzo niebezpieczna, wywołując u dziecka traumę, lęki, a nawet kojarzenie modlitwy z panicznym strachem lub w przyszłości z odrazą do religii. Tomasz wydaje się nie przejmować konsekwencjami, pewny swojej kontroli nad sytuacją, ale widząc nagranie, trudno nie zauważyć, że takiej kontroli brakowało.

Gdyby rzeczywiście podczas tego stanu hipnotycznego doszło do cudownych uzdrowień, można byłoby próbować usprawiedliwić wywołany stres. Problem w tym, że – jak potwierdzili specjaliści – nie było żadnego faktycznego uzdrowienia. Sugestie, że ktoś poczuł się lepiej, to jedynie efekt hipnozy. Prawdziwy cud wymaga potwierdzenia badaniem lekarskim, aby jasno wykazać, że wydarzyło się coś niewytłumaczalnego. Kościół katolicki takie cuda bada przez wiele lat, by wykluczyć chwilowe efekty lub złudzenia, które mogłyby być wynikiem działania sił przeciwnych Bogu.

Dlatego Kościół powołuje komisje ekspertów, w tym lekarzy, często ateistów, aby naukowo potwierdzić cuda, eliminując możliwość sugestywnego czy religijnego błędu. Na spotkaniu Tomasza brakowało takich rygorystycznych metod, a pomiar długości kończyn wykonany przez rehabilitantów wystarczył, by obnażyć brak jakichkolwiek naukowych dowodów na cud. Choć Tomasz manipulował kończynami, sprawiając, że dla postronnych wyglądało to na „wydłużenie”, to była jedynie iluzja wsparta siłą sugestii.

Publiczne świadectwa „uzdrowionych” oraz obserwacja innych „zasypiających w Duchu Świętym” otwierają uczestników na podobne doświadczenia. Siła sugestii tłumu działa bardzo mocno – grupowa hipnoza ma większą moc niż indywidualna, a słowa Tomasza, by „nie bać się tego”, pomagają ludziom odpuścić opory.

W efekcie jedynym skutkiem tego seansu były autosugestie. Osoby świadczące o uzdrowieniu przyznały, że nie potwierdziły swojego stanu u lekarza. Słowa Tomasza, nakazujące nodze wydłużyć się, okazały się puste. Być może Pan Bóg udzielił mu lekcji pokory – by zrozumiał, że to nie on, lecz tylko Bóg decyduje o uzdrowieniu. Eksperyment pokazał, że Tomasz nie ma na to wpływu, choć jako hipnotyzer ponosi ogromną odpowiedzialność za swoje działania.

W wywiadzie Tomasz tłumaczył, że jeśli widzi pozytywne efekty, to musi to być Boża hipnoza, co według niego usprawiedliwia jego metody. To nie zmienia jednak faktu, że seanse hipnozy, nawet te prowadzone publicznie, wymagają ostrożności i nie powinny być mylone z cudami Bożymi. Mieszanie tych praktyk z religią jest ryzykowne – na iluzji nie można budować prawdy. A Tomasz, budując swoją doktrynę na takich pokazach, ryzykuje.

Ostatecznie Tomasz przyznał, że żałuje eksperymentu, twierdząc, że źle ocenił, myśląc, że można uzdrawiać bez wiary. Nie dostrzegł jednak, że swoim działaniem wystawił siebie i Boga na pośmiewisko, a prawdziwe cuda zostały przez to zbanalizowane. Przez jego lekkomyślność wielu ludzi może zniechęcić się do modlitwy o uzdrowienie.

Zamiast przybliżać ludzi do Boga, dokument Kanału Zero pokazał, że efekt był odwrotny – wielu widzów poczuło się oszukanych. Zamiast duchowej przemiany dostali przedstawienie, za które trzeba było zapłacić „wejściówkę”.

Jest to ciekawy sposób na biznes. Wejściówka po 30 zł razy 200 osób daje 6000 zł. Wynajem sali na 3 godziny kosztuje około 1000 zł, a dodatkowe 1000 zł pokrywa transport, hotel i wyżywienie. Na czysto zostaje więc 4000 zł. Cztery takie spotkania w miesiącu to już spory zarobek i poczucie misji w jednym.

Jednak Tomasz sam sobie zaprzeczył. Skoro owoce miały potwierdzać jego metody i krytyczną postawę wobec Kościoła katolickiego, to brak tych owoców dyskredytuje jego posługę. Jak pisałem wielokrotnie, modlitwa jest zawsze pozytywna, a w aspekcie samej modlitwy posługa Tomasza może mieć pewną wartość. Duch Święty działa, kiedy i jak chce. Ale taka posługa nie może opierać się na kłamstwie, manipulacji czy hipnozie, a tego, niestety, nie można już zignorować.

Biblia ostrzega przed takimi praktykami:
„Niech nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto… wróżbita, guślarz, wieszczek, czarownik…” (Pwt 18:10-12).

Wzywa też do czujności i trzeźwości: „Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie!” (1 P 5:8) oraz „Nie bierzcie wzoru z tego świata…” (Rz 12:2).

Podsumowując, cała sytuacja jest dla mnie bardzo smutna, ponieważ dokument na Kanale Zero, choć rzetelny i wyważony, może skutecznie zniechęcić wielu młodych ludzi do modlitwy. To pokazuje, jakie są faktyczne owoce tego typu działalności – oparte na manipulacji, a nie prawdziwej wierze. Kłamstwo zawsze ma krótkie nogi.

Film ten stanowi również ostrzeżenie dla wszystkich charyzmatyków. Jeśli chcą służyć ludziom jako pośrednicy Bożej łaski, na przykład w uzdrawianiu, powinni zawsze kierować się zasadą: „Nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie”. To nasze własne „ja” – osobiste ambicje i pragnienie bycia w centrum uwagi – najlepiej schować głęboko do kieszeni. W przypadku prawdziwych charyzmatyków to właśnie to „ja” często przesłania Boga i staje się pożywką dla pychy.

Bo to nie my nakazujemy nodze się uzdrowić; możemy jedynie w pokorze prosić Boga o Jego działanie. I takie cuda naprawdę się dzieją. Ostatnio czytałem świadectwo osoby, która wstała z wózka inwalidzkiego, albo zaczęła widzieć. Nawet u mojego znajomego pastora zniknął guz nowotworowy. Takich prawdziwych cudów nie da się wyjaśnić hipnozą. Jednak jeśli ktoś decyduje się na dawanie świadectwa, warto opublikować dokumentację medyczną, by nie pozostawić cienia wątpliwości, że mamy do czynienia z prawdziwym cudem, a nie jedynie z efektem placebo.