-
![Zdjęcie profilowe Radosław Kordowski]()
Radosław Kordowski zamieszczony w temacie Z Polski
Gdy ktoś choć raz przeczyta relacje dzieci, które ukrywały się przed banderowcami i cudem przeżyły, zobaczy obrazy, których nie da się już wymazać z pamięci. Nie będę ich tutaj przytaczał, jednak uważam, że każdy Polak powinien mieć świadomość tego, co wydarzyło się 11 lipca 1943 roku na Wołyniu.
Być może ktoś zada sobie pytanie: po co grzebać się w historii? Było, minęło, żyjemy dalej…
Nie, w tym przypadku zasada naszej cywilizacyjnej kultury, aby o zmarłych mówić dobrze lub wcale, nie obowiązuje. Dlaczego?
Bo zbrodni przeciwko człowiekowi śmierć nie może wymazać z naszej pamięci!
Musimy o tym pamiętać i mówić, aby już nigdy taka zbrodnia się nie powtórzyła. Bo tutaj:
„Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary”…Tylko co zrobić, aby taka historia się nie powtórzyła, skoro Polacy zostali zaskoczeni przez ludzi, z którymi się przyjaźnili i których gościli w domach?
Jak to było możliwe, że pewien ukraiński Ivan, który jadał wspólne obiady z polską rodziną, mógł później w bestialski sposób ją wymordować, pastwiąc się nad matką i jej dziećmi na oczach przywiązanego ojca?
To pokazuje, jakie demony tkwiły w ludziach, aby człowiek mógł zadać człowiekowi takie okropieństwa.
Nie cofniemy historii, nie cofniemy krzywd i zadanych ran. Mamy po chrześcijańsku wybaczać, ale zarazem mamy wymagać, aby strona ukraińska wiedziała, co się wydarzyło, i tego nie kamuflowała, uniemożliwiając ekshumacje.
Kamuflowanie wzbudza nasze obawy, że kiedyś znów ktoś w ten sposób się zachowa. Tym bardziej wzbudza nasze obawy wskrzeszanie banderowskiego kultu na Ukrainie.
Wielu jednak nie rozumie wzburzenia wielu świadomych Polaków, gdy widzą czerwono-czarne flagi dumnie wywieszane na Ukrainie.
Aby sobie uzmysłowić, czym spowodowane jest takie wzburzenie, wyobraźcie sobie sytuację, gdzie w Niemczech powstaje grupa, która zaczyna gloryfikować putlera i wywiesza wszędzie swastykę.
Wszystkich nas przeszedłby dreszcz lęku i strachu, że znów historia może się powtórzyć.
Ten dreszcz jednak pojawiłby się pod warunkiem, że tej historii nikt nie będzie próbował wymazać z naszej pamięci.
Bo: „Kto nie pamięta historii, skazany jest na jej ponowne przeżycie.” – George Santayana.
1 Komentarz
myślisz, że sa osoby, które w Polsce jeszcze nie słyszały o rzezi wołyńskiej?
ale nawet jeśli słyszały, to zdarzają się bardzo dziwne sytuacje. Ja swego czasu (ponad 10 lat temu) długo dyskutowałem na fb ze swoim dobrym znajomym, który relatywizował zbrodnie, na zarzut o bestialstwie Ukraińców jego argumentem było zwykle odbijanie piłeczki, np. burzenie cerkwi na Chełmszczyźnie przez Polaków (jakoby to był motyw bestialstw Ukraińców na Wołyniu), czy wręcz przytaczanie Jedwabnego jako przykład, że Polacy też nie są święci. Wielu więc ucieka się w argumentach do tworzenia symetrii („Polacy też mordowali”) i to chyba jest dziś problem w naszej mentalności. Często w ramach jakiejś mylnie rozumianej ekspiacji, uznajemy siebie za bardziej upowskich niż UPA i to jest smutne. Oczywiście u Ukraińców to jest standard, szczególnie taki symetryzm występuje u ukraińskich historyków, a to już jest ból. Podobno są nawet oni w stanie chwilowo przyznać Polakom rację, ale potem wracają do siebie i dalej piszą artykuły w tonie symetryzmu. Mówił kiedyś o tym problemie prof. Grzegorz Motyka, który w takich międzynarodowych spotkaniach brał udział.
Z drugiej strony istnieje też problem ekstrapolacji, tzn. winą 1% nacji obwinia się wszystkich i przerzuca nienawiść do każdego Ukraińca. Widać to w komentarzach w stylu „a teraz ich utrzymujemy”.