Mój przyjaciel protestant poprosił mnie o wyjaśnienie, na jakiej podstawie katolicy wierzą w obcowanie świętych oraz dlaczego w modlitwach proszą, aby wszyscy święci, a w szczególności Matka Chrystusa, Maryja, modlili się do Boga razem z nimi.

Warto zaznaczyć, że zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego, chodzi tu o zaproszenie świętych do wspólnej modlitwy do Boga, a nie o modlitwę bezpośrednio do nich. Modlenie się wyłącznie do świętych mogłoby być bowiem niezgodne z Pismem Świętym, gdyż nie ma innych pośredników przed Bogiem jak tylko jeden jedyny pośrednik, Chrystus. Dlatego zawsze modlimy się bezpośrednio do Boga,
a wszelkie wezwania do świętych są jedynie prośbą o wsparcie w tej modlitwie.

Dlatego wezwania do świętych powinny być traktowane jako dodatkowe wzmocnienie naszej modlitwy do Boga, a nie jej kluczowy element. Podobnie zapraszamy do wspólnej modlitwy naszych braci i siostry, wierząc, że im więcej osób modli się gorliwie, tym modlitwa jest milsza Bogu.

Jednakże niektórzy protestanci uważają, że nie powinno się prosić świętych, w tym Maryi, o wspólne modlenie się do Boga. Twierdzą, że jest to jedynie wymysł tradycji Kościoła katolickiego, nieoparty na Pismie Świętym.

Chciałbym więc wyjaśnić, na podstawie kilku wersetów Pisma Świętego, że katolicki pogląd na obcowanie świętych nie wynika z tradycji, ale jest oparty na konkretnych fragmentach Pisma, na których ojcowie Kościoła i wybitni teolodzy zbudowali obecną tradycję Kościoła katolickiego.

Apokalipsa św. Jana 5:8:

„A kiedy wziął księgę, cztery istoty żyjące i dwudziestu czterech starców upadło przed Barankiem, każdy z nich miał harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych.”

Ten werset wskazuje, że modlitwy świętych są przedstawiane przed Bogiem przez istoty niebiańskie, co sugeruje, że święci w niebie uczestniczą w modlitwach wiernych na ziemi.

Kolejny fragment to Ewangelia Mateusza 17:3:

„I oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim.”

Mojżesz i Eliasz pojawiają się z Jezusem, mimo że dawno zmarli. To pokazuje, że święci w niebie mogą być zaangażowani w sprawy ziemskie i mają świadomość wydarzeń na ziemi.

W Ewangelii Mateusza 22:31-32 Jezus mówi:

„A co do zmartwychwstania umarłych, czyż nie czytaliście, co wam Bóg powiedział: 'Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba’? Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.”

Ten fragment wskazuje, że patriarchowie, choć dawno zmarli, żyją w Bogu, co jest podstawą dla wiary katolików, że święci, nawet po śmierci, są nadal aktywni i mogą wspierać wiernych na ziemi.

Natomiast w księgach deuterokanonicznych, które nie są częścią Biblii protestanckiej, bo Luter je wyciął (aczkolwiek Anglikanie niektóre przywrócili), również znajdują się istotne odniesienia do wstawiennictwa świętych.

W 2 Księdze Machabejskiej 15:14-15 czytamy:

„A Oniasz odpowiedział: ‘To jest Jeremiasz, prorok Boży, który bardzo kocha swoich braci i wiele się modli za lud i za święte miasto.’”

Widzimy tu Jeremiasza, który, choć już nie żyje na ziemi, to modli się za lud Boży, co dobitnie wskazuje na wstawiennictwo świętych w niebie za tymi, którzy pozostali na ziemi.

Oniasz, o którym mowa w 2 Księdze Machabejskiej, to Oniasz III, który był arcykapłanem w Jerozolimie i żył dużo później niż Jeremiasz, w okresie hellenistycznym, około II wieku p.n.e. Zatem gdy mówił te słowa, to wprost odnosił się do modlitwy Jeremiasza, który modlił się już jako święty w niebie.

Następnie w Księdze Tobiasza 12:12 Anioł Rafael mówi:

„Ja przedkładałem pamięć o was przed Świętym, i modliłem się za was.”

Czyli anioł Rafael wspomina, że zanosił modlitwy Tobiasza i Sary przed oblicze Boga, co jest kolejnym przykładem wstawiennictwa istot niebiańskich za ludźmi na ziemi.

Dlatego nie jest więc prawdą, że katolicy „wymyślili” sobie obcowanie świętych.

Zwyczajnie oparli swoje nauczanie na całości Biblii i księgach, które protestanci wycięli z Biblii.

Dlatego protestanci ze swojej perspektywy niepełnej wiedzy, słusznie mówią, że nie ma żadnego zwrotu w Piśmie Świętym o aniele wstawiającym się za nas do Boga.

Nie ma, bo zwyczajnie całą księgę o tym wspominająca z Biblii Luter wyciął. 🤷‍♂️

Dlatego ta niewiedza, to nie jest wina protestantów, tylko również pewnej protestanckiej tradycji, która wywodzi się z czasów Lutra.

Natomiast Kościół katolicki mimo swoich grzechów z tamtych czasów (odpusty za pieniądze), postanowił jednak nie usuwać żadnych ksiąg Starego Testamentu, aby jej przesłanie pozostało nienaruszone.

I jest w tym skrupulatny do dzisiaj, aby być zgodnym z Ewangelią Mateusza 5:18:

„Zaprawdę, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.”

Ten werset podkreśla nienaruszalność i trwałość Bożego prawa i zarazem wskazuje, że nie powinno się zmieniać ani jednej joty, ani jednej kreski, tym bardziej nie powinno się wybiórczo usuwać ksiąg Pisma Świętego, a traktować je jako całość.

Dlatego w Kościele katolickim mamy dużo bardziej obszerną Biblię, bo powiększoną o wiele ksiąg, które protestanci niestety z swojej wersji Biblii wycięli.

Czyli mamy dodatkowo:

Księgę Tobiasza,
Księgę Judyty,
Księgę Machabejską,
2 Księgę Machabejską
Księgę Mądrości
Mądrość Syracha
Księgę Barucha
Dodatki do Księgi Daniela:
Czyli Modlitwa Azariasza i Pieśń Trzech Młodzieńców (Daniel 3:24-90)
Opowiadanie o Zuzannie (Daniel 13)
Bel i smok (Daniel 14)
Dodatki do Księgi Estery:
Rozszerzone fragmenty Księgi Estery

Reasumując Biblia katolicka, to taka wersja reżyserska bez skróceń i optymalizacji.

Aczkolwiek chciałbym, aby katolicy w Kościele tak gorliwie ją czytali, jak czytają ją co niedziela przez wiele godzin protestanci.

Podsumowując kocham Was za to, moi bracia w wierze protestanci, ale nie jest prawdą, że katolicy nie znają Pisma Świętego i opierają się tylko na tradycji.

Ojcowie Kościoła byli wręcz totalnie zanurzeni w Ewangelii studiując ją bardzo dogłębnie. Osobiście jestem zafascynowany mądrościami Orygenesa jednego z pierwszych ojców Kościoła.

Owszem, są katolicy, którzy nie zgłębiają Pisma, ale to nie oznacza, że wszyscy są nieświadomi jego treści.

Dla mnie jednak najważniejsze jest to, aby łączyć wszystkich w Chrystusie.

I nawet jeśli nasze tradycyjne drogi są różne, to prowadzą do tych samych drzwi, którymi jest Chrystus. Dzisiaj np. usłyszałem słowo od innego namaszczonego darem proroctwa pastora, który chociaż mnie totalnie nie znał, to w niezwykły sposób przepowiedział wszystko to, co się działo ze mną ostatnio i że w swojej misji jednoczenia chrześcijan mam się nie zatrzymywać i nie zniechęcać.
To było niesamowite.

Bo usłyszałem od obcego człowieka słowa, które totalnie się potwierdzały. Niesamowity dar.

To tylko dowodzi, że nie ma innego Ducha Świętego. Jest tylko jeden Duch Święty, który posługuje się uduchowionymi pastorami i charyzmatykami protestanckimi, o czym pisałem wczoraj, jak również tak samo posługuje się uduchowionymi księżmi i charyzmatykami katolickimi. Dlatego wszyscy jesteśmy braćmi w wierze.
❤️🙌

A wszelkie nieporozumienia moim zdaniem wynikają najczęściej z niewiedzy i niepełnej znajomości słowa Pisma Świętego, czy zaszłości historycznych, które musimy razem jakoś przejść.

Niestety z tej przyczyny jest dużo ludzi, którzy nie znając wiary katolickiej ferują nieuczciwe ataki na katolików, opierając się o przykłady pogubionych katolików.
Tak samo niestety działa to w drugą stronę, że jest wielu katolików, co odbiera Ducha Świętego protestantom. Tak nie może być!

Mamy dążyć do jedności w Chrystusie, a nie podziałów! ❤️

Amen 🙌