Mój krótki komentarz do rozmowy z dr. Leszkiem Sykulskim w programie Moniki Jaruzelskiej.
Kiedyś śledziłem i lubiłem Sykulskiego, skończyło się to w lutym 22, kiedy oburzył się, że zerwaliśmy realacje z Rosją. Ale to jeszcze nic, czarę goryczy przelał sposób, w jaki rozmawiał z amb. Rosji, którego zaprosił do rozmowy na swoim kanale. I to, że z nim chciał rozmawiać, to jeszcze nic, jestem za tym, by utrzymywać relacje i np. oczekiwać wyjaśnień za zbrodnie w Buczy (wtedy już można było podjąć ten temat). Jednak wywiad był raczej formą płaszczenia się przed ambasadorem – i to w momencie, gdy świat był w szoku nad zbrodniami rosyjskimi. Obrzydliwość. Po wielu latach przestałem słuchać Sykulskiego – głownie dlatego, że po prostu organicznie nie zgadzałem się z tym jego obojętnym przechodzeniem do porządku nad tym, co się wyprawiało na Ukrainie.

Dr Sykulski był kiedys w polityce (startował z list Niezależnej), potem miał długi okres poza polityką, gdy pracował jako wykładowca. Obecnie założył swoją pro-pokojową partię. Ok, postulat pokoju jest w porządku, czemu nie. Sykulski jest inicjatorem między innymi marszów dla pokoju (niedawno Lublin, 1 maja w Warszawie). Inicjatywa słuszna, co się może nie podobać? –

Ano własnie, bo pokój to jedno, ale przechodzenie obojętnie nad zbrodniami? Sykulski oburza się, ze Polska po inwazji zerwała relacje, np. z uczelniami rosyjskimi. Myślę, że Sykulski – obok wielu mimo wszystko słusznych rzeczy, które mówi (mniej więcej 95% tego, co mówi, jest w pełni dobre i słuszne dla mnie) – ma wadę braku empatii – niewczucia się w emocje, czy nawet nie emocje, a okoliczności. Zerwanie relacji było przecież reakcją na szok, jaki wywołała bezprecedensowa inwazja Rosji, sceny z Buczy czy ostrzeliwanie bloków z wielkiej płyty rakietami.. To, że Sykulski tego nie rozumie, jest wprost wstrząsające.

Oczywiście mówi, że jest radykalnym przeciwnikiem wojny – ogólnie siłowych rozstrzygnięć między narodami. 100% zgody. Ale jeśli już te rozstrzygnięcia siłowe nastąpiły, to jak można spokojnie kontynuować relacje ze zwolennikami tych rozstrzygnięć?

Generalnie wywiad polecam. Dra Sykulskiego szanuję za wiele rzeczy, które mówi. Które są nad wyraz słuszne i szkoda – wielkie marnotrawstwo, że je rozpuszcza w tak bezrefleksyjnym stosunku do Rosji. Czy w 1939 też zabiegałby o utrzymanie relacji z uczelniami hitlerowskich Niemiec? Szkoda, że Jaruzelska nie pyta go o Buczę, terror w samej Rosji, czy wsadzanie kwestionujących działania państwa ludzi na kary wielomiesięcznego więzienia?