tak, dotarłem też do informacji o tej książce „Andrea Del Col: L’Inquisizione in Italia. Mediolan: Oscar Mondadori, 2010, s. 580–581. ISBN 978-88-04-53433-4.” – 900 stron, ponoć na 580-581 jest o Boromeuszu. Ugrzęzłem jednak w poszukiwaniu pdfa, jest jedynie artykuł autora nt. procesu powstawania tej publikacji.
Oczywiście wszędzie tam, gdzie mowa o jakiś procesach heretyków czy skłanianiu do nawrócenia przemocą, jest to totalnie niedopuszczalne. Chociaż chciałbym znaleźć jakieś dokładne opracowanie, gdzie naświetlony byłby kontekst, podstawy tego działania i rzeczywisty udział Karola Boromeusza.
Moje wątpliwości budzi ten fragment: „kiedy zorganizowane masowe mordy za pomocą polowań na czarownice osiągnęły punkt kulminacyjny w Europie Środkowej i tysiące zostało wygnanych i zabitych ze względu na świętą religię”. Szkoda, że tutaj nie został wymieniony żaden kraj, a jedynie „Europa Środkowa”. Na ten przykład w Polsce z trudem szukać „stosów”, jeśli były, to były to pojedyncze przypadki. W Europie Polska wyróżniała się brakiem przesladowań, dużą tolerancją dla reformacji (i wśród szlachty zdarzały się przypadki przechodzenia na protestantyzm, nikt z tego nie robił problemu, była to prywatna decyzja zainteresowanego i jego dworu).
Tym smutniej czytać, jeśli niesprawiedliwych procesów gdzieś się dopuszczali katolicy. Zdecydowanie nie było to zgodne z niczym, z wyjątkiem może absolutnie świeckiej polityki. I być może właśnie czynione głównie przez świeckich nadgorliwców, skoro nawet Karol Boromeusz przyjął święcenia dopiero po nawróceniu, a wczesniej zdążył pełnić już funkcje kardynała i biskupa. Pytanie, ilu takich kardynałów wówczas nie miało żadnych święceń, nie mieli nic wspólnego z duchowieństwem, a ich funkcje były czysto świeckie i czysto polityczne.