Droga (2009)
za radą @koszalek wrzuciłem sobie na tapet tę produkcję.

W wymiarze fabularnym jest to kameralna opowieść o wędrówce ojca i syna przez świat postapo. Film ociera się o horror, jest troche scen dość strasznych (schodzenie do piwnic, zakrwawione trawniki po jakiejś rzezi przed chwilą czy kanibalizm tych złych). Akurat ja nie jestem fanem horrorów, ale to jest kwestia gustu, dla kogoś to będzie może zaleta.

Ciężko mi się zidentyfikować z głównym bohaterem – ojcem (filozof, myśli tylko o tym, kiedy umrze i czy zabić swojego syna, jemu też o tym opowiada, chyba jest to trochę niewiarygodne – dlaczego z jednej strony chcą przetrwać, a z drugiej niejako nieodwołalnym celem jest odebranie sobie życia?).
Syn – bliższy mi, bo ma jednak zdrową naturę, jeśli pojawia się kwestia śmierci, to chce się spotkać z ojcem czy matką po tamtej stronie. Nie chce by ktoś umierał, chce z kolei pomagać wszystkim wokół, podzielił sobie świat na dobrych i złych (to w sumie fajne). Jednak trudno się identyfikować z takim synem, który jest w opozycji do nihilistycznego ojca. Odruchowo szuka się jednak bliskości między ojcem i synem, więc tworzy się tutaj jakiś zgrzyt.

Jest też trochę mankamentów wokół matki chłopaka. Jest ona facetem w związku – jej mąż (główny bohater filmu) to raczej rzewny poeta, a to ona wydaje twarde dyspozycje: „idźcie na południe, bo tutaj nie przetrwacie zimy!” Potem pojawia się jakaś kobieta, która jest nią, jej alter ego? mówi, że chciała go zobaczyć. Choć wydaje się, że to nie jest ona, a zupełnie inna osoba. No i to zakończenie jest kompletnie rozczarowujące.

Plusem na pewno jest ciekawa scenografia. Udało mi się zrobić parę zrzutów, które załączam 🙂 dla mnie takie 5/10, głównie za brak jakiejś przewodniej historii i trudność w utożsamieniu się z głównym bohaterem.