@radek tak w skrócie można powiedzieć i możliwe, że dzisiaj Lwów byłby polski, a żadnych czystek by nie było. Ale to tylko jedna z opcji, bo trzeba wiedzieć, że jednak poza Lwowem była masa Polaków, nawet poza granicą z Sowietami zostało ich, jeśli dobrze pamiętam, parę milionów. Więc nawet przy tych granicach dokonaliśmy poświęceń w 1921 w traktacie ryskim (np. oddając Mińsk niespodziewającym nawet się takiego gestu Sowietom) wierząc, że to nam da pokój, nie dał, bo Sowieci i tak weszli w 1939, wcześniej eksterminując wielu Polaków na swoich terenach (szczególnie w 1937). Pomijając fakt, że jednak wielu Polaków żyło we wschodniej Galicji także poza Lwowem i nie od paru lat ale od setek lat, trzeba też brać pod uwagę, że Piłsudski strał się tworzyć obszary buforowe, przedpole, które miało nas chronić od Wschodu. Dlatego też (poza tym, że mieszkali tam także Polacy) granica przy samym Lwowie mogła być dla nas groźna i – kto wie – może przyśpieszyłaby w jakiś sposób 17 września. Czy rzeczywiście oddanie Galicji poza Lwowem Ukraińcom by nas ocaliło? przecież nacjonaliści chcieli mieć stolicę we Lwowie. Tak więc sytuacja była trudna i możliwe, że wcale nam to by nic nie dało. A gdyby Ukrainę wchłąnęli Sowieci np. w 1935, to oznaczałoby to rzeź wołyńską nie z rąk Ukraińców co prawda, ale Sowietów. Weź pod uwagę, że w ZSRS Polacy byli najbardziej prześladowaną nacją i w niektórych miejscach zginęło 90% polskiej populacji. Pytanie, czy Ukraina rzeczywiście miała kadry, by tworzyc stabilne państwo, które by się oparło Sowietom. Przecież Piłsudski starał się stworzyć Ukrainę (ze stolicą w Kijowie), ale niestety nie miał z kim. Siły ukraińskie były marne.