@jan-latosinski Janie, on nie krytykuje dlatego, że dostaje, tylko MIMO że dostaje (albo mimo, że mu się należy). Ja to rozumiem, jestem przeciwnikiem socjalu, 500+ uważam za ważny ruch i popieram, bo zlikwidował ubóstwo, uważam jednak, że spełnił swoje zadanie, nie powinien być waloryzowany (powinien zostać zachowany na poziomie 500 zł).

Co do tego, co piszesz, że nie miałeś problemu z przyjmowaniem jakiejkolwiek pomocy. Ja miałem. Nie przyjmowaliśmy, chociaż nam się należała, a my klepaliśmy biedę, jak wiele młodych małżeństw. Czy każdy powinien rezygnować? Nie, uważam, że źle zrobiłem. Ale przekonałem się o tym dopiero potem, gdy z nawiązką tę kwotę oddałem w ramach odwiecznego zusu 🙂 wtedy to była drobna sumka 1200 zl miesięcznie, na które zbierałem przez cały miesiąc. I wtedy stwierdziłem – jeśli zasiłek jest częściową rekompensatą za tę daninę, to mi się należy jak psu buda. Tak to mniej więcej u mnie przebiegało. Ale gdybym miał wybrać niższe podatki i niższe wsparcie, to bym się zdecydował. Od dawna jestem zwolennikiem państwa minimalnego, czyli odwrotnej jego formy, niż to ma miejsce w modelu europejskim.

praca jest wartością katolicką (wprost to wynika z Biblii – kto nie pracuje, niech nie je), a socjal nie jest wartością biblijną (jałmużna tak, ale nie socjal, który nie jest dobrowolny). A więc jeśli ja idę dać biednej rodzinie 1000 zł ze swojej wypłaty, to jest postępowanie katolickie, jeśli zmusza mnie to tego państwo – w żadnym wypadku.

@radek To mój argument właśnie, pracuję, utrzymuję 2 synów, mam zwrot podatku w tej formie 😉 Nie pracujący patologicznie zawsze będą i w każdym państwie i nieważne czy mamy 500, 800 czy nic. Większość beneficjentów tego świadczenia to jednak ludzie pracujący.

@radek zgadzam się, Radku. Ja właśnie tak uspokoiłem swoje sumienie, jak dostałem 500+, że jest to częściowy zwrot płaconego przeze mnie podatku. Kiedyś zdarzało mi się, że świadomie rezygnowałem z należnych mi zasiłków czy macierzyńskiego.