„Największym zagrożeniem dla globalistów jest samowystarczalny człowiek.
Który potrafi coś zrobić, żeby zarobić, wyprodukować sobie żywność, zapewnić wodę, opał.
Dlatego walczy się z rolnikami, przydomowymi studniami, szambami, tradycyjnymi piecami,ogranicza wstęp do lasu, gotówkę💪
Pamiętam czasy, gdy na wsi był jeden sklep, w którym i tak było niewiele, ale każde gospodarstwo było samowystarczalne.
Rolnicy ciężką pracą swoich rąk dorabiali się każdego nowego hektara, kupna maszyny czy zwierząt.
Rolnik nie pracował od 7 do 15, nie jechał na wakacje, nie mógł wysłać dzieci na zakładowe kolonie.
Dzieci rolników same uczyły się szacunku do wszystkiego
co związane było z pracą, dzięki której zarabiają.
Pamiętam jak w szkole przezywano dzieci od wieśniaków, wtedy był to epitet, który bardzo bolał. Wieśniak to rolnik, bo każdy wieśniak pracował na roli.
Pamiętam też, kiedy
rolnictwo zaczęło upadać.
Czy 20 lat temu ktoś myślał, że kupuje żywność, w której tablica Mendelejewa znajduje się w większości artykułów? Nie. Na pułkach sklepowych była różnorodność z zachodu jakiej nigdy wcześniej nie mieliśmy, a znaliśmy z seriali typu Beverly Hills czy Dynastia.
Tak! moje pokolenie doskonale pamięta dropsy, batoniki, napoje itd. które aktorzy w filmach mieli na wyciągnięcie ręki, a my nie mieliśmy do nich dostępu.
Zatem, gdy kolorowy asortyment pojawił się na pułkach, zaspokajał nasze marzenia o życiu w wielkim świecie.
Nikt wtedy nie myślał czy je zdrowo. Nikt nie myślał o tym, że rolnictwo umiera w ciszy, ale rodzą się wielkie przemysły jak przetwórstwo czy farmacja.
A wtedy małych gospodarstw nie było stać na to, by sprostać normom jakie weszły wraz z nowelizacją rolnictwa. Nie dostały dotacji, bo nie spełniały wymogów europejskich. Nie spełniały wymogów europejskich, bo nie były w stanie bez kredytu z gospodarstwa zrobić przedsiębiorstwa przemysłowego.
Mały rolnik nie brał kredytu, bo starał się inwestować w gospodarstwo to co zarobił.
Mały rolnik nie siał zboża sypiąc pod nie ton nawozów i lejąc hektolitrów „środków ochronnych” dla zwiększenia plonu.
Mały rolnik nie wziął dotacji na maszynę, której serwis roczny to 1/5 wartości maszyny.
Mały rolnik nie wyrobił kwoty mlecznej, bo świeże mleko sprzedawał ludziom, nie mleczarni.
Mały rolnik nie miał siły przebicia, gdy ludzie zamiast po żywność do niego, pędzili do Tesco.
Rolnik to człowiek, który zna wartość swojej pracy, nie dotacji.
Rolnictwo w naszym kraju już dawno zmieniło się w biznes, na którym zarabiają producenci maszyn, środków ochrony roślin i nawozów, a większość dużych gospodarstw jest tylko dealerami produktów, które „ułatwiając” produkcję zmniejszają nakład pracy, a zwiększają środki finansowe, które pozyskują z własnej pracy. Dla dealerów nie ważne jest co sprzedają, ale ile zarobią, tak działa biznes.
Przekroczone w żywności normy ( śmieszy mnie fakt, że w ogóle dopuszczone są choćby minimalne normy trucizny w żywności) antybiotyków, glifosatu i innych dobrodziejstw współczesnego świata, świadczą tylko o tym, że dzisiejszym „rolnikom” nie zależy na dobrym produkcie, ale na jego zwielokrotnieniu.
Czyli nie mniej, a dobrego, ale dużo, bo większy zarobek.
Na szczęście lokalnie znajdziemy rolników, u których śmiało możemy zaopatrywać się w to, co produkują i sami jedzą.
Szkoda, by ponosili konsekwencje za tych, którzy już dawno przekształcili gospodarstwa rolne w dochodowy biznes.
Dziś, gdy już doskonale poznaliśmy smaki całego świata, gdy nafaszerowani jesteśmy wszystkimi pierwiastkami, radujemy się zjedzeniem zwykłego podpłomyka i herbatą ziołową z miodem.
Dziś mądrzejsi o wiedzę i praktykę, które zdobyliśmy na przestrzeni lat, wracamy do tego co było dobre i zdrowe. Dla nas i dla następnych pokoleń”
(✒️ Sławiański Włóczykij)