Pani Trzaskowska swego czasu powiedziała, że nie posłała swoich dzieci do komunii, bo kościół nie popiera aborcji! Ona więc stawia kościołowi warunki. Szantażuje.
I tak sobie myślę, że niezależnie jakie kto ma poglądy w tym temacie, kościół nie może postąpić wbrew przykazaniom danym przez Boga! To jest absurd czegoś takiego od niego nie tylko oczekiwać, ale przede wszystkim wymagać! Aborcja to jest zabijanie. Nie zabijaj. Piąte przykazanie. Nie należy zabijać ani ręką, sercem, ustami, gestami, miną, ani też przez udzielanie pomocy lub rad. Kościół nie może tego popierać, to jakby sprzeciwiał się samemu Bogu! Jakby podważał Jego istnienie! Jeżeli kościół się na to by zgodził, to miałby większy grzech niż sama kobieta, która dokonała aborcji.
I mogę zrozumieć, że ta pani ma swoje zdanie na ten temat, ale dlaczego kościół ma się do niej dostosować? Bóg też ma się nagiąć do jej zdania? Czyli ona stawia się na miejscu Boga? Nie ma w tym żadnego sensu. Każdy też grzech nawet kapłanów, jest sprzeciwem wobec Boga. I jest złem.
Uważam, że trzeba być osobą naprawdę pogubioną, ale też narcystyczną, kiedy uważa się, że wie się lepiej od samego Boga!
Ta pani też nie wie, co chce zafundować kobietom. Aborcja nie likwiduje problemów, ona je mnoży. To tak czy inaczej jak poród, jedynie że przy niej nie są narodziny, a wydobycie życia. Poród choć bolesny, często budzi w kobiecie wspaniałe uczucia, aborcja to po prostu śmierć. Trauma kobiety może pojawić się nawet po kilku latach. Nie informują, że aborcja może uczynić kobietę bezpłodną! Nie informują, że może żałować przez całe życie.
Ludzie żyją tu i teraz. Nawet jeśli wierzą w życie po śmierci, to jakoś się na tym nie koncentrują. A jeśli po śmierci musimy się skonfrontować z tymi, których skrzywdziliśmy, a od ich wybaczenia zależy, czy pójdziemy do Nieba, a od jego braku do piekła? Czy dziecko, które zostało tak pozbawione swojej szansy na życie, będzie potrafiło wybaczyć? Czy ta kobieta będzie potrafiła sobie wybaczyć?
Niewiele pamiętam z lekcji religii, ale jednak pewne słowa księdza utkwiły mi w pamięci. Mówił, że życie jest jak świeca, które w pewnym momencie gaśnie. I może być tak, że to nie Bóg skazuje nas na piekło, tylko my ze strachu, pod ciężarem grzechu uciekamy, idziemy do piekła, bo nie potrafimy sami sobie wybaczyć. Tak nas właśnie własne grzechy, wstyd przytłaczają, że będziemy się tak wstydzić spojrzeć Jezusowi w oczy, że odejdziemy sami.