Dramatu związanego z pochwyceniem przez Jezusa ciąg dalszy. W Biblii jest ostrzeżenie przed fałszywymi prorokami. Niestety ludzie tak uwierzyli, że 23 września mieli zostać pochwyceni, że poczynili wiele kroków, które ciężko teraz będzie cofnąć.
Posprzedawali domy i samochody za grosze, bo stwierdzili, że tam w Niebie nie będą im potrzebne. Tylko po co? Skąd mogli być pewni, że Bóg akurat ich weźmie, a nie np. tego kogoś, komu za nic oddali dom albo dzieci? Dlaczego właśnie Bóg miałby ich zabrać, a nie ich dzieci albo pracowników placówki, której oddali swoje dzieci?
Tak, to prawda. Jedna kobieta oddała dzieci, bo się obawiała, że te zostaną bez opieki, kiedy Jezus ją zabierze.
Teraz chcą, żeby pastor, który głosił pochwycenie 23 września, odsunął się od posługi. Tylko czy tylko on zawinił? To oni postąpili nierozsądnie. Wykazali się pychą i otrzymali nauczkę. Nie znasz dnia ani godziny. Datę i godzinę zna tylko Bóg Ojciec. Gdybym była na ich miejscu i chciałabym, aby ktoś miał korzyść z moich rzeczy materialnych pozostawionych po pochwyceniu mnie, to bym zostawiła dyspozycje, żeby sobie ludzie po prostu to wzięli, ale po pochwyceniu, bo teraz wierząc, fałszywemu prorokowi, zostali bez dachu nad głową, nie wspominając, że teraz tej kobiecie będzie trudno odzyskać dzieci. Dzieci to nie przedmioty. I na pewno w sądzie wezmą pod uwagę, czy matka tych dzieci to nie fanatyczka religijna. A co teraz czują te dzieci, które doświadczyły traumy porzucenia przez matkę? Czy też nie będą o to oskarżać Boga?
Nie wspomnę teraz o zgrai szyderców, którzy mają poważanie i sobie nagrywają filmiki wyśmiewające ich wiarę w pochwycenie. O tych którzy specjalnie dmuchali w trąbkę 23 września, aby ich chrześcijańscy sąsiedzi myśleli, że to trąby Boga.