Wczoraj usłyszeliśmy słowa pani prezydentowej Agaty Kornhauser-Dudy: „Coś się kończy, coś zaczyna. Ja chyba jestem najszczęśliwszym człowiekiem w tej kancelarii… Pożegnam się z państwem słowami mojej ukochanej piosenki: ‘to już jest koniec, nie ma już nic, jesteśmy wolni, możemy iść’”. I powiem tak: Nigdy nie widziałam pani prezydentowej Agaty tak szczęśliwej. Wielu jej nie rozumiało. Wielu negatywnie oceniało jej milczenie. Tylko że to milczenie było formą obrony. Przez lata była przez wielu poniżana, obrażana, wyszydzana, oczerniana. Przez lata była obrzucana błotem, gnojem. Czasem milczenie to właśnie poradzenie sobie z daną sytuacją i pokazanie klasy.