To może być dla kogoś niewiarygodne, ale największym wrogiem kampanii Trzaskowskiego stał się sam Donald tusk. To on nie potrafił się zatrzymać i przemyśleć strategię. Jest jak hazardzista, który stawia wszystko na jedną kartę i albo coś wygrywa albo traci w końcu wszystko.
Postawił na Harris i posunął się nawet do oskarżeń wobec Donalda Trumpa o bycie agentem rosyjskim. Nie upomniał Sikorskiego, aby ten opanował język żonki, która z kolei nazywała Trumpa hitlerowcem.
I tak Trzaskowski dosłownie nazywany za granicą człowiekiem Tuska, stał się poniekąd ofiarą braku profesjonalizmu jego szefa. Było oczywiste, że Donald Trump po prostu w jakiś sposób się odegra. Jak oni sobie wyobrażali komunikację z prezydentem USA po wygranej Trzaskowskiego? Donald Trump niewątpliwie sobie tego nie wyobrażał, dlatego pierwszy raz w historii zaprosił do swojego gabinetu kandydata na prezydenta, czego nigdy nie robiono. Wielu pytało, kim jest Karol Nawrocki. W tej chwili poznał go cały świat. I dlatego uniknęliśmy wariantu rumuńskiego, bo właśnie prezydent Donald Trump podobno nacisnął na von leyen, aby uznała wynik wyborów.
Donald Tusk nie zatrzymał też kolegów z partii, którzy chcąc pomóc Trzaskowskiemu, tak naprawdę podkładali mu kłody pod nogi i dosłownie go kompromitowali i ośmieszali. Choć i on sam nie był pod tym względem święty. I też bym się zastanowiła, czy oni chcieli naprawdę mu pomóc (ot niedźwiedzia przysługa, piekło wybrukowane dobrymi chęciami) albo się chcieli przy okazji wylansować.
Wizyta w pubie u Mentzena była próbą doprowadzenia do obniżenia morali. Do pokazania: Mamy Mentzena. Było po to, aby nas skłócić i doprowadzić, żeby wyborcy Konfederacji w gołe nie głosowali.
Nie pomogło.
Wtedy sytuację postanowił ratować sam tusk, wcześniej wpływając na Onet, aby ten opublikował kłamliwe, oszczercze artykuły uderzające w pana Karola Nawrockiego, potem sam wpraszając się na wywiad w Polsacie. Nie przypuszczał, że prowadzący dziennikarz Romanowski będzie go naciskał. Też nikt nie chce uczestniczyć w oszczerstwach bez dowodów. I wtedy Tusk wyciągnął z kapelusza prawdziwą gwiazdę… Murańskiego. Co się działo? Tusk jak zwykle się jąkając, w jakimś amoku wyciąga jako świadka tak niewiarygodną osobę. Myślę, że w pięć minut wszyscy na Internecie znaleźli wiele materiałów, które pokazują, kim jest Murański. Już pierwsze co się rzuciło w oczy, to że ten arcyważny świadek przegrał wiele procesów, bo stosował pomówienia. A do tego jego osobowość, liczne skandale. Naprawdę Tusk mógł znaleźć kogoś bardziej wiarygodnego.
I tak jak Zembarzyński za osobę Trzaskowskiego udał się na debatę u Końskich. Miał na kartkach parę pytań (nie będę ich przytaczać, choć odczytałam ich treść). Nie spodziewał się, że ludzie będą chcieli go powstrzymać. Miał pewnie nadzieję, że zada te pytania spokojnie i wpłynie na wiarygodność pana Nawrockiego. Oni naprawdę mają nas za osoby mało inteligentne.
I wreszcie pani poseł Grajewska. Bogaczka która żyje w jakiejś bańce. Myśląca, że biedotę kupi workami ziemniaków. I to ludzi chorych na raka. Tego nie chce się nawet komentować. Niestety coraz szerzej widać podziały na elity zamknięte w swoim światku i ludzi biednych. Ta elita zapomina, że każdy człowiek ma swoją godność. I że ten człowiek potrafi zrozumieć, że ona wyszminkowana, pachnąca przyszła do hospicjum i dps jedynie dla kampanii. To osoba, której obce są bolączki zwykłych ludzi, bo dla takich jak ona zamykają cały sklep, a biednemu patrzy się w sklepie na ręce, czy coś nie ukradnie tylko dlatego, bo ubiera się w tanie ciuchy i pachnie tanimi perfumami z Biedronki.
Tusk pozwolił Trzaskowskiemu na to, aby stał się w oczach ludzi niewiarygodny poprzez zmienianie licznych masek. Słowo daję, że Trzaskowskiemu nawet Grey by pozazdrościł liczby jego twarzy.
A już gwoździem do trumny jego kampanii był brak zgody na przeprowadzenie testów na obecność narkotyków.