@chicku Wybraliśmy go dlatego, bo nie chciał z nami iść. Trzeba było podnieść budę, żeby go wziąć. Pierwszej nocy daliśmy mu poduszeczkę, aby nie spał na zimnej podłodze, a skubaniec wszedł do szafki, bo pewnie mu budę przypominała. Nie od razu czułam, że jest mój. To uczucie miałam, jak pierwszy raz zaczął sam za mną biegnąć. Był tak do nas przywiązany, że dosłownie wpakował się pod samochód. I dlatego mówiłam, że on miał już podarowane życie, bo mógł zginąć jak miał zaledwie dwa latka. Przez długi czas zasypiał pod kołdrą przytulając się do mojego brzucha i biodra. Bóg jest wspaniały, że stworzył właśnie pieski, które są tak oddane ludziom. Gdyby ludzie byli tak wierni i lojalni jak psy. Mój niestety już od ponad roku walczył o zdrowie. Miał problem z gardłem. Ciągle kaszlał. A w tamtym roku w listopadzie zaczął chudnąć. Myślałam, że to od karmy, bo musieliśmy zmienić. Badania krwi też oszukiwały. A on dalej chudł. 11 marca w dniu moich 40 urodzin okazało się po badaniach usg, że ma mnogie zmiany na wątrobie. I niestety rak dotyka również zwierzęta, tylko że u nich choroba czasem idzie strasznie szybko. Pocieszam się, że miał dobre życie, a my otrzymaliśmy od niego dużo miłości.