Jezus Chrystus umarł za nas, za nasze grzechy na krzyżu. Nasze grzechy były tak ciężkie, że wcześniej podczas modlitwy w Ogrójcu pocił się krwią.
Wiedział co Go czeka, a jednak pozwolił się pojmać i ukrzyżować. Gdyby nie kochał ludzi, czy dałby się tak poniżyć? Pozwoliłby nałożyć sobie koronę cierniową, która wbijała mu się w czaszkę? Korona cierniowa nie była taka, jak nam się pokazuje na filmach, czy obrazach. Kolców było więcej i były one dłuższe, takie że mogły powodować więcej ran i cierpienia. Jezus był biczowany, kiedy zwykły człowiek nie wytrzymałby tyle co On! Był poniżany, szydzono z Niego. Mógł w każdej chwili to przerwać, ale tego nie zrobił. Tylko kochający Bóg, mógłby wziąć na siebie to cierpienie, nasze grzechy. Dlatego do mnie to przemawia i Nowy Testament. W starym Testamencie Bóg jest karzący. Dziwię się Izraelowi, który nie uznaje Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego, Który jest przejawem Miłosierdzia Bożego, a wierzy tylko w Boga Karzącego ze Starego Testamentu, że plami swoje dłonie ludobójstwem na Palestyńczykach i nie boi się kary.
Tylko wiara w Boga Miłosiernego jest nadzieją, a drogą jest Jezus Chrystus. Do mnie to właśnie Jezus Chrystus lepiej przemawiał, ponieważ urodził się tu jako Człowiek, cierpiał ludzkie słabości, był tak samo jak my kuszony. Bóg wydaje się niedostępny jako Ten karzący, ale Jezus Człowiek, jest bliższy. Ale to też świadczy o Bogu Miłosiernym. Jaki ojciec oddałby swojego syna, aby skazać go na śmierć, jak nie z miłości do ludzi? Tylko tak można to zrozumieć. To jedyne logiczne wytłumaczenie. Jak sobie wyobrażam Jezusa Chrystusa to widzę bezinteresowną, czystą, bezwarunkową miłość.
Musimy jednak zrozumieć, że to od nas zależy, czy dopuścimy Go do naszego życia, ponieważ mamy wolną wolę. Tym się Bóg różni od szatana, że Bóg daje nam zbawienie, a szatan zniewolenie. Ten ostatni właśnie jest zwątpieniem, odciągnięciem od Boga. To on będzie nam podkładał pod stopy fałszywe drogi, proste, łagodne ścieżki, które będą prowadziły prosto do upadku. Będzie dawał niby lepszą, łatwiejszą alternatywę niż Bóg, ale dobrze wiemy z życia, że to co łatwiejsze nie daje takich długofalowych korzyści jak trud. Wiara, to nie tylko chwile szczęścia, to kamienista droga pełna zawijasów, przepaści, kolców tak jak życie. Będziemy upadać, podnosić się, wątpić i znów podnosić się. Dla mnie tego symbolem była droga krzyżowa i momenty kiedy Jezus upadał.
Tylko że Bóg nam oferuje życie po śmierci, a szatan męki piekielne, poniżenie, zniewolenie, wszelkie plugastwa. Z pewnością nasz mózg nie jest w stanie sobie tego wyobrazić. To co obecnie się dzieje wokół nas, te zmiany społeczne mnie tak przerażają, bo skupiają się tylko na cielesności, na pokazywaniu demoralizacji ubranej w piękne kokardki, jako coś dobrego, bez żadnych wartości. To na początku jest fajne, proste, łatwe, ale z czasem przynosi tylko pustkę. Bóg wyciąga do nas dłoń, szatan podkłada stopę, abyśmy się stoczyli jeszcze niżej. Jak więc nie wybrać Boga Miłosiernego? Jak nie wierzyć w jego miłość? Myślę, że jak przyjdzie czas, to Jego miłość aż oślepi nas swoim blaskiem. Pozostaje tylko wierzyć i czekać.
Ostatnio wiele myślę o zbliżającym się kresie naszego świata. Trzeba przyznać, że ostatnimi czasy widać wiele znaków, że jest to coraz bliżej. Świat stanął na głowie, ofiary stały się katami, lucyfer nawet się nie kryje ze swoją obecnością. Ta wojna trwa od dawna, ale dopiero teraz wiele ludzi zaczyna ją dostrzegać. I przyznam, że czasem się boję. Strach nie jest czymś złym, ale nie można sobie pozwolić, aby przejął władzę. Jednak wiem, że nie powinnam się bać. Z wiarą jest łatwiej, z miłością Boga. Trzeba przetrwać te ciężkie czasy i nie uklęknąć przed szatanem, a będzie dobrze. Trwając przy Bogu, będziemy żyć dalej, przy szatanie będzie tylko cierpienie.
Nie wiem, czy to będzie za naszego życia. Na pewno żyjemy w decydujących czasach. Tak jakby coś wisiało w powietrzu. Nie tylko ja mam takie wrażenie. Nad światem wiszą czarne chmury. Człowiek się stacza coraz niżej. Nie mogę na to patrzeć bez przerażenia. Jednak wiara daje mi nadzieję i pewność, że na końcu człowiek będzie bez swoich ludzkich ułomności, wolny, naiwnie dobry, bez grzechu. Musimy tylko wierzyć w Boga, który daje miłość i wytrwać przy Nim. Wydaje mi się, że my nie do końca potrafimy Go zrozumieć. Jednak nie trzeba rozumieć, aby wierzyć. Bóg zesłał na ziemię swojego Syna, aby stał się On drogą do Niego.