@mammusia-aleksandra-alka no to masz dobry odruch. Ja miałem odwrotnie – jeśli coś było lekturą, omijałem to. Np. Gombrowicza Ferdydurke dla mnie nie istnieje,ale za to czytałem inne rzeczy spoza kanonu (np. Kosmos). To samo Sienkiewicz -nie rozważałem go nawet. Kafka – zaczytywałem się, zanim okazało się, że to lektura w 2 klasie LO. Na szczęście już wtedy byłem mocno wkręcony, ale nie przeczytałbym raczej sam Procesu wiedząc, że będzie przerabiany w szkole 🙂 Po prostu szkoła, przynajmniej liceum, zniechęcało mnie do lektur. Może to kwestia polonistki, może sam fakt, że lektura była obowiązkowa, a co obowiązkowe jest mniej atrakcyjne

@joanna pewnie różnie z tym bywa. Jednak zobacz, że wiele osób szuka ciekawej literatury. Wspomniałem E.A.Poe, bo akurat moja córka (Madzia) go lubi, to jest autor XIX wieczny, amerykański? ona chodzi do 8 klasy podstawówki. I chyba nie wynika to jedynie ze starań wydawnictw, by wydawać i promować autorów, ale własnie z wiedzy i zainteresowań czytelników. Na tej zasadzie odgrzebuje się takiego Ossendowskiego, który jest znacznie mniej popularny od Sienkiewicza i w dodatku bardzo mało się go wydaje. A jest to genialna literatura. Podobnie Norwid, Gombrowicz, Stachura. Oczywiście są w kanonie lektur, ale nie sądzę, by to przesądzało o ich popularności. Może za bardzo patrzę przez własny pryzmat, ale myślę mimo wszystko, że ludzie czytają niezależnie od tego, czy autor jest w kanonie lektur.

Zupełnie inna sprawa to budowanie tożsamości narodowej na podstawie literatury. Nie wiem, czy szkoły są w stanie się z tego wywiązać, przynajmniej te dzisiejsze, jest za duży bunt, no może te elitarne, płatne albo kościelne, ale to promil