Z tego co ja pamiętam, zawsze było połączenie wiary i jej wyznanie poprzez uczestnictwa w obrzędach kościelnych, o czym ksiądz wspomina (przykład ojca). Jednak bezkrytyczna uległość kleru (który ma być autorytetem wyznawania tej wiary) na różne wprowadzone „pandemiczne” absurdalne ograniczenia wskazała, że „to połączenie” tak naprawdę jest mało ważne, czy wręcz jest zbędne. Do kogo więc można mieć pretensje w związku z odchodzeniem ludzi nie tyle od Wiary i Kościoła, co od kościołów.

miło zobaczyć tutaj twarz ks. prałata, z którym parę dni temu miałem przyjemność pić kawę w Strachocinie