Czasem mam wrażenie, że walę głową w mur. Mnie boli głowa, a mur jak stał tak stoi.
Mur to zło we mnie i na zewnątrz mnie.
Nic nie da stukanie w ścianę. Odczuwam coraz większe zmęczenie, znużenie, frustrację i ból. Ściana ani drgnie. Wydaje mi się, że nawet robi się twardsza i wyższa.

I przychodzi złota myśl: przestań, odpuść sobie. Pomódl się!
Odwracam posiniaczoną głowę i padam na kolana. Powoli zło odpuszcza. Nie znika, ale już nie ma mocy nade mną. Patrzę w górę, widzę niebo.