Strzyga

(drabble)

Musiałam wyjść z domu, odetchnąć świeżym powietrzem i uspokoić myśli. Spocone czoło oddawało ciepło kryształkom delikatnego mrozu. Rozległo się warczenie, skrzek i wizg – to zaczynało się przebudzenie w mroku, tuż za rozświetlonym kręgiem odległej latarni. Me oczy jak u ślepca nie dojrzały muru, który wyrósł nagle zagradzając drogę. Po omacku, błądziłam wśród nagich zarośli, strącając natrętne palce drzew we włosy wplątane. Uwolniło mnie światło latarni, wydobyło z ciemności i przywróciło gwiazdom. Machnęłam szponami w ich stronę, a nie mogąc dosięgnąć natrętów, kłapnęłam gniewnie ogromnymi zębiskami. One wciąż migotały zalotnie, chcąc dowiedzieć się więcej.

Nie powiedziałam. Do krypty tajemnicę zabrałam.